‘A rose is a rose is a rose’ schreef Gertrude Stein al. De ware koningin der bloemen heeft dan ook geen verdere aanprijzing nodig. Op een druilerige morgen ontluikt haar eerste knop op mijn balkon in de binnenstad. Puur en fier biedt zij het hoofd aan het grijze licht en brengt leven tussen het groen. Ik loop een paar keer naar buiten en kan er geen genoeg van krijgen.
Langzaam groeit het meisje uit tot een verleidelijke vrouw, gehuld in abrikooskleurig satijn. Ik schenk haar mijn onverholen aandacht en bewondering – naast natuurlijk eten en drinken op tijd! En o, die geur….de beste geuren komen niet uit een flesje, ook al draagt het de naam Chanel. Wat te denken van pas gemaaid gras, de zee, boerenjasmijn?
Na een dag of vier is ze over haar hoogtepunt heen; een windvlaag laat haar blaadjes dwarrelen en onverwacht wordt mij een blik vergund in haar binnenkamer. Voorzichtig leg ik haar op een restje fluweel. Tere kleurnuances omhullen het hart, meeldraadjes als ragfijne kunstwerkjes springen omhoog. Zelfs in het sterven blijft zij de koningin…..